Nastalo je vjerojatno od rodonačelnikova narodnoga osobnog imena Belanac - Belan kao izvedenica od imena Belislav ili Belimir koje se danas više ne koristi. Druga mogućnost je nastanak od osobnog nadimka koji opisuje nositeljeve tjelesne značajke (svijetlu kosu i put). Belančeva djeca su Belančići. Jezično srodna prezimena su Belan, Belačić, Belanić, Belanović, Bekić, Belec itd. Prezime je tipično za ogulinski kraj, posebice za sela Carevo Polje i Oštarije.

Prvi put se spominje u popisu vojnika iz 1699. koji bilježi četiri Belančića: Oštarije (Jurica, Lovre, Roko, Matko).

Zemljišne knjige (1775.) sadrže podatke za 14 kućnih zadruga: Carevo Polje (Joso, Vid, Mijat, Filip, Ivan, Marko, Anton, Filip, Mikula, Anton); Oštarije (Vid, Mate, Ive, Mate).

Belančići sudjeluju u velikom iseljeničkom valu ogulinsko-modruškog stanovništva u SAD (1890. - 1914.). Prvi iseljenik je Joso (rod. 1869.) iz Josipdola, koji se iselio 1902. Belančići se trajno naseljavaju u ogulinsko-modruškoj koloniji u McKeesport (Pennsylvanija) i u Wheelingu (Zapadna Virginija).

U ogulinskom kraju razvijaju matično rodovsko naselje Belančić Selo u Carevu Polju (204-36) i rodovski ogranak u Oštarijama (33-9) gdje su uglavnom naseljeni u zaseoku Gornjem Selu. Prema popisu iz 1948. ondje je bilo ukupno 259 osoba s prezimenom Belančić.

OBITELJSKI NADIMCI: Carevo Polje - Belančić Selo: Brajini, Filipčevi, Filjarići, Jukići, Iz Arinke, Iz Kutića, Jajčarkini, Kozarovi, Lukini, Mesarovi, Rokini, Tucovi, Vukšići; Oštarije - centar: Budžini; Oštarije - Gornje Selo: Rakići; Oštarije - Čakovac: Ispod Lip, Markovi.

Izvor: Hrvoje Salopek, 2007., 270.-271.